پنج زن پیشگام در نوازندگی پیانو
نوازندگی پیانو همواره حرفهای مردانه بوده است. گاهی اوقات بنا بر دلایل فرهنگی و غیره، عرصه برای شکوفایی زنان نیز مهیا شده است. میتسوکو اوچیدا (Mitsuko Uchida)، مارتا آرگریچ (Martha Argerich)، ایموژن کوپر (Imogen Cooper)، یوجا ونگ (Yuja Wang) مثالهایی اندک از زنان نوازنده پرشماری هستند که در دهههای اخیر به سطحی عالی در حرفهشان رسیده و به ستارههایی جهانی تبدیل شدهاند. با این حال، برای مدتی طولانی عالم تکنوازی حرفهای پیانو در تسخیر مردان بود و احتمالا این روند ادامهدار میشد اگر زنان پیانیستِ پیشگام با دستاوردهایشان ثابت نمیکردند که زنان میتواند پا به پای مردان در این عرصه پیش بروند. در اینجا با پنج نفر از چنین زنانی آشنا میشویم.
کلارا شومان (1896-1819)
او اولین بار در سال 1827 اجرای عمومی برگزار کرد و تنها در سال 1888 بود که به علت التهاب مفاصل دست از کار کشید. در این مدت او 1300 برنامه چشمگیر را با رپرتواری وسیع اجرا کرد؛ نمایشی بینظیر نسبت به هر پیانیست دیگر آن روزگار. ما از کلارا شومان به عنوان یکی از بهترین آهنگسازان زن در همه دورهها نام میبریم.
آرابلا گدارد (1922-1836)
یک دختر بچه اعجوبه که کار حرفهای را در سال 1853 با اجرای “هامر کلاویر” (سونات شماره 29 بتهوون) از روی حافظه آغاز کرد. در اواخر دهه 1850 پنج سونات پایانی بتهوون را که هنوز در انگلستان تقریبا ناشناخته بودند، به اجرا برد.
سوفی مِنتِر (1918-1846)
منتر متولد مونیخ و محبوبترین شاگرد فرانتس لیست در میان همه زنانی بود که از او درس میگرفتند.فرانتس لیست قطعه مشهور به کنسرتو در سبک مجار را برای او نوشت. سوفی منتر چاسکوفسکی را ترغیب کرد تا این قطعه را برای ارکستر سازبندی و رهبری کند.
ترزا کارنو (1917-1853)
“دردانه پیانو”، پیانیست زیبا و باجذبه ونزوئلایی با تکنیکی بسیار قوی که آثار بزرگی را نواخت؛ آثاری که معمولا برای همتایان مرد او در نظر گرفته میشدند. او با اجراهایش به بسیاری از نوازندگان مرد نشان داد که بهتر از آنهاست.
جولی ریو-کینگ (1937- 1854)
اولین پیانیست بزرگ زن در آمریکا. در یک دوره 18 ساله در آمریکا، او بیش از 4000 رسیتال برگزار کرد و در بیش از 500 کنسرت با ارکستر نواخت.
منبع: www.classical-music.com
ترجمه: بابک ولیپور
آخرین دیدگاهها