از حفظ یا از روی نت نواختن؟

از حفظ یا از روی نت نواختن؟

گفتاری از دیوید راسل، نوازنده گیتار کلاسیک

ترجمه بابک ولی‌پور

من یک سیستم حفظ کردن دارم که برایم مفید بوده. روشم این است که وقتی شروع به یادگیری قطعه می‌کنم، از ابتدا تا انتهای آن را چند باردر یک روز نت‌خوانی می‌کنم و سپس شروع به حفظ کردن آن از آخر می‌کنم. دلیل خوبی برای این کار وجود دارد. وقتی اخرین میزان قطعه را حفظ می‌کنی و بعد سراغ میزان یکی مانده به آخر می‌روی، می‌دانی قرار است این میزان را به چه وصل کنی. اما وقتی از اول قطعه شروع می‌کنی، هنوز نمی‌دانی قرار است به کجا بروی و انگار در ناکجا آباد هستی! جلو می‌روی و متوقف می‌شوی. به مانع برخورد می‌کنی. از آخر که شروع می‌کنی همیشه به جایی می‌روی که قبل‌تر آن را حفظ کرده‌ای. اینطورهمیشه در برابرم چیزهایی را می‌بینم که می‌شناسم. هرچند خودم را محدود نمی‌کنم. بخش‌های پیچیده‌تر را (مثل یک پاساژ سخت) جدا حفظ می‌کنم. مغز شما اینطور چالاک‌تر از چشم‌ها عمل می‌کند. شما می‌توانید در یک چشم به هم زدن آنچه قرار است اتفاق بیفتد را تصور کنید. موضوعات مهم دیگری هستند که بعدا می‌توانید برگردید به نت اضافه کنید. اما اولین چیزی که برایم مهم است یاد دادن نت‌ها به انگشت‌هاست.

همه قطعه‌هایی که در کنسرت اجرا می‌کنم را حفظ هستم. اما نت بعضی را مثل برگه تقلب مقابلم می‌گذارم چرا که می‌تواند کمک کند. گیتاریست‌ها آشکارا در زمینه دیدخوانی دچار ضعف هستند. هرچند به مرور بهتر می‌شویم اما چطور می‌توانی به یک نفر درس بدهی وقتی نتوانی نتی را که قبلا ندیده‌ای اجرا کنی و حالات مختلف انگشت‌گذاری را در ذهنت داشته باشی؟ مساله دیگر راحتی اجرای از روی نت است. ممکن است تغییر ناگهانی در برنامه اتفاق بیفتد. لازم است هر کاری که برای اجرای زیبای قطعات لازم است را انجام دهیم تا مخاطب لذت ببرد.

برای مطالعه دیدگاه‌های دیوید راسل درباره تمرین و اجرای موسیقی، می‌توانید کتاب درس‌هایی از دیوید راسل را مطالعه کنید.برای آشنایی با این کتاب اینجا کلیک کنید.

دیوید راسل نوازنده گیتار کلاسیک