ده نوازندهی برتر گیتار الکتریک همه دورانها
ترجمه‌ی بابک ولی‌پور
جیمی هندریکس (Jimi Hendrix) متولد ۲۷ نوامبر ۱۹۴۲
او در سال ۱۹۶۷ با آلبوم « آیا با تجربه‌ای؟» به شهرت جهانی رسید. او به همان میزان که گیتاریستی اثرگذار بود در زمینه‌ی ضبط هم به دنبال تجربه‌ی تکنیکهای مختلف بود؛ تکنیکهایی که پس از او توسط موسیقیدانان بسیاری الگوبرداری شد. دستاوردهای پرشمار او در مدت کوتاهی بدست آمد. درباره‌ی او چنین گفته می‌شود که موسیقی‌اش گوش‌خراش اما زیبا است. او همچنین به مشروبات الکلی و داروهای آرامبخش اعتیاد داشت و سرانجام به خاطر خفگی ناشی از مصرف این مواد در ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۰ در حالی که فقط ۲۸ سال داشت از دنیا رفت.
جیمی پیج (Jimmy Page) متولد ۱۹۴۴
او نوازندگی گیتار را از ۱۴ سالگی آغاز کرد. با وجود اینکه چند جلسه به کلاس گیتار رفت اما اکثر دانسته‌هایش به صورت خودآموز بود. او به عنوان نوازندهی استدیو شروع به کار کرد و سپس در اواخر ۱۹۸۰ به عضویت گروه «یارد بردز» (Yardbirds) درآمد. در ادامه گروه «لد زپلین» (Led Zeppelin) را بنیان گذاشت. صدای لد زپلین به میزان زیادی تحت تاثیر نوازندگی گیتار، آهنگسازی ، تولید و سبک صدابرداری جیمی پیج بود. تاثیر جیمی پیج بر موسیقیدانان بسیاری از جمله «جانی رامون» (Johnny Ramone) و «ادی ون هیلن» (Eddie Van Halen) مشهود است.
استیوی ری وان (Stevie Ray Vaughan) متولد ۳ اکتبر ۱۹۵۴
نوازندهی آمریکایی که سبک بلوز(Blues) را بر روی گیتار الکتریک می‌نواخت. او هیچگاه نت خوانی یاد نگرفت اما به جای آن با تکیه بر گوش، احساس و عواطف سرشار می‌نواخت. استیوی ری وان از زمانی که ۱۳ سال داشت در باشگاه‌ها گیتار می‌زد و سپس در ۱۹۸۰ همراه با گروهش (Double Trouble) توسط «میک جگر» (Mick Jagger) و «کیت ریچاردز» (Keith Richards) که هر دو از اعضای «رولینگ استونز» (Rolling Stones) بودند کشف شد. بعدها استیوی ری وان (SRV) بر اعتیادش به الکل و کوکائین غلبه کرد و با هنرمندان بسیاری در طول دوران کوتاه کار حرفه‌ای‌اش به اجرای موسیقی پرداخت. او در ۲۷ آگوست ۱۹۹۰ در سانحه‌ی سقوط هلی‌کوپتر جان خود را از دست داد.
ادی ون هیلن (Eddie Van Halen) متولد ۲۶ ژانویه ۱۹۵۵
گروه «ون هیلن» را همراه با برادرش در سال ۱۹۷۲ تشکیل داد و در سال ۱۹۷۷ با «جن سیمون» (Gene Simmons)عضو مشهور گروه «کیس» (Kiss) قرارداد همکاری امضا کرد. از دهه‌ی هفتاد تا امروز میلیون‌ها آلبوم و آثار ضبط شده‌ی ون هالن به فروش رفته است. ادی ون هیلن گیتاریست شاخصی است که تکنوازی مشهورش در ترانه‌ی «فوران» (Eruption) به خوبی نشانگر توانایی اوست.
استیو وای (Steve Vai) متولد ۶ جون ۱۹۶۰
گیتاریستی با احساس و بسیار مستعد. او در سال ۱۹۷۴ در همنوازی‌هایش با جو ستریانی مهارتهایش را ارتقا داد. پس از این دوران در سال ۱۹۸۰ با فرنک زاپّا (Frank Zappa) همکاری کرد. در ادامه استیو وای به تکنوازی مشغول شد، دوره‌ای که از سال ۱۹۸۴ آغاز شده و تا امروز ادامه داشته است. او ۱۳ آلبوم تکنوازی منتشر کرده و با گروه‌های «وایت اسنیک» (Whitesnake)، «آلکاتراز» (Alcatraz) و «دیوید لی روث» (David Lee Roth) گیتار نواخته است.
جو ستریانی (Joe Satriani) متولد ۱۵ جولای ۱۹۵۶
معلم گیتار و تکنوازی بسیار مورد احترام. در سال ۱۹۸۸ میک جگر او را در تور تکنوازی خود ( جَگر سولو) استخدام کرد. ستریانی سپس به عنوان گیتاریست اصلی گروه Deep Purple در سال ۱۹۹۴ ایفای نقش کرد. او بعدها با گیتاریستهای متعددی از جمله «کرک همت» (Kirk Hammett)، استیو وای و «اینگوی مالمستین» (Yngwie Malmsteen) ساز زده است.
جف بِک (Jeff Beck) متولد ۲۴ جون ۱۹۴۴
او گیتاریستی است که مورد تحسین گسترده‌ای قرار گرفته. جف بک پیشگام استفاده از تکنیکهای نوین بسیاری بوده و در سبکهای مختلفی از قبیل «جز»، «متال» و «راک» به صورت حرفه‌ای ساز زده است. او یکی از اعضای گروه «یاردبردز» در دهه‌ی ۱۹۶۰ بود و پس از آن «گروه جف بک»را تاسیس کرده است. جف بک با موسیقیدانان بسیاری همکاری داشته و پروژه‌های متعددی را شامل سبکهای مختلف به انجام رسانده است.
تونی آیومی (Tony Iommi) متولد ۱۹ فوریه ۱۹۴۸
دستش در هفده سالگی به علت سانحه در محل کار دچار مصدومیت شد؛ به همین خاطر او با گیتار چپ دست می‌نوازد. او بابت عضویت در گروه «بلک سبث» (Black Sabbath) مشهور شد. پس از ایام بلک سبث تحت عنوان گروه «هیون اند هل» (Heaven and Hell» ضبطهایی را با دیگران انجام داد و در سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ دو آلبوم تکنوازی منتشر کرد. آنها که امروز قصد نواحتن به سبک «هوی متال» (Heavy metal) را دارند از بسیاری از شیوه‌های خارق‌العاده‌ی ابداع شده توسط آیومی بهره می‌برند.
اِسلَش (Slash) متولد ۲۳ جولای ۱۹۶۵
با نام واقعی سائول هادسون، عضو پیشین گروه «گانز ان روزز» (Guns N’Roses). اسلش توانست با وجود کشمکش‌هایی که کل گروه درگیر آن بود به خوبی نبوغش را در گیتار نوازی نشان دهد. سپس «سیاهچال مارهای اسلش» را در دهه‌ی ۹۰ به عنوان تکنواز تشکیل داد و در ادامه به گروه «هفت تیر مخملی» (Velvet Revolver) که برخی دوستانش از «گانز ان روزز» در کنار «اسکات ویلند» (Scott Weiland) عضو پیشروی گروه «استون تمپل پایلتس» (Stone Temple Pilots) در آن بودند ملحق شد. اسلش درخواستهای فراوانی به عنوان نوازندهی استدیویی دارد. در این بین می‌توان از ضبطهای او با «استیوی واندر» (Stevie Wonder)، «سمی هیگار» (Sammy Hegar) و «آلیس کوپر» (Alice Cooper) نام برد.
جیسون بِکِر (Jason Becker) متولد ۲۲ جولای ۱۹۶۹
گیتاریست و آهنگساز سبک کلاسیک متال که امروزه به خاطر پیشینه‌ی درمانی‌اش شناخته می‌شود. [ به دلیل ابتلا به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک که قدرت تکلم و حرکت را از او گرفته است.] در هر حال استعداد او و شهرتش در به اشتراک گذاشتن توانایی‌های گیتار نوازیش انکار نشدنی است. او همراه با «مارتی فریدمن» (Marty Friedman) « بدصدایی» (Cacophiony) را ساخت، اثری که توسط «مایک وارنی» (Mark Varney) تولید و منتشر شد. آلبوم «اسپید متال سمفونی» (Speed Metal Symphony) را در سال ۱۹۸۷ و آلبوم دیگری را در ۱۹۸۸ منتشر کرد. او در سال ۱۹۸۸ بر روی یک کار تکنوازی متمرکز شد و بعد از آن در سال ۱۹۹۰ به گروه «دیوید لی روث» پیوست. کمی بعد همان بیماری که «لو گریگ» (Lou Gehrig) بازیکن بیسبال آمریکایی به آن دچار بود برای جیسون بکر تشخیص داده شد. او اکنون قادر به تکلم نیست اما شرایط جسمانیش از سال ۱۹۹۷ ثابت مانده است. هرچند او نتوانست مدت زیادی راه برود یا گیتار دوست داشتنی‌اش را بنوازد یا حتی حرف بزند، با این وجود به آهنگسازی به کمک کامپیوتر ادامه می‌دهد.
منبع: www.Rankings.com
آخرین دیدگاهها