خوزه رومانیوس؛ استرادیواری گیتار
خوزه لوییس رومانیوس وگا (José Luis Romanillos Vega) متولد ۱۹۳۲ در مادرید اسپانیاست. در سیزده سالگی به عنوان شاگرد در یک شرکت کابینت‌سازی در مادرید مشغول به کار شد. در سال ۱۹۵۶ به انگلستان نقل مکان کرد و در بیمارستانی در اپسوم(Epsom) و چند ماه بعد در بیمارستانی در لندن کار کرد. پنج سال بعد اولین گیتارش را در لندن ساخت.
در سال ۱۹۷۰ به تشویق گیتاریست انگلیسی، جولین بریم، اولین کارگاه گیتار سازی رومانیوس در روستای سملی(Semley) در منطقه ویلتشر(Wiltshire) برپا شد. گیتارهای ساخت رومانیوس در دو بعد صدادهی و ظاهر زیباشناسانه در سطحی بین‌المللی مورد تایید گیتاریستها قرار گرفت. در جستجوی ظرافتِ «صدای اسپانیایی»،صدای ناب و تعادل هارمونیک میان سیم‌ها مورد توجه رومانیوس قرار گرفت. «دیلی میل» (Daily Mail) او را «استرادیواری گیتار» نامیده و مجله ایتالیایی Sei Corde (شش سیم) عنوان «مهمترین سازنده‌ی سازهای زهی در قید حیات» را به او نسبت داد.
رومانیوس در کشورهای مختلف دوره‌ی آموزشی ساخت گیتار اسپانیایی برگزار کرده و سخنرانی‌ها و سمینارهایی درباره‌ی شناخت ساختمان گیتار و تاریخ و تکامل ساز «ویهوئلا دمانو» ارائه کرده است. او به مدت ده سال از اعضای انجمن صنایع انگلستان بود.
روستایی در منطقه‌ی «سیگوینزا» (Sigüenza) در اسپانیا از سال ۱۹۹۵ میزبان رومانیوس بوده است. فرهنگ سازندگان سازهای زهی و گیتار اسپانیایی کتابی است که رومانیوس در سال ۲۰۰۲ همراه با همسرش «ماریان» به تحریر در آورد؛ عنوان اصلی این کتاب « ویهوئلا دمانو و گیتار اسپانیایی» است.
کارشناسان برای صدای گیتارهای این استاد مسلم ساخت ساز صفات شیرین، شاعرانه و قوی را به کار برده‌اند. این سازها دارای تفکیک فوق‌العاده صدایی و خالی از هرگونه صدای مزاحم هستند. صداهای اضافی تولید شده توسط ناخن‌ها یا سیم‌ها در این ساز تشدید نشده و مانع به گوش رسیدن نتها نیستند. جزئیات این گیتارها در نهایت زیبایی است، به خصوص پل، سردسته، گوشی‌ها و پاشنه (محل رسیدن دسته به کاسه‌ی صدا در پشت گیتار) که با استادی تزیین شده‌اند و ترکیبی همگن را ساخته‌اند. در مطالعه پیرامون دیدگاه‌های رومانیوس در ساخت ساز بر رویکرد زیبایی‌شناسانه‌ی او تاکید می‌شود. روزت‌های گیتارهای رومانیوس تحت تاثیر ستون‌های مسجد کوردوبا هستند و اساسا او در ساخت ساز دارای فلسفه‌ای خاص خود است. گیتارهای رومانیوس کمی کوچکتر از دیگر گیتارها هستند. این ویژگی یادآور شیوه‌ی گیتار سازی «تورس» است، آنتونیو تورس که احتمالا برای رومانیوس بزرگترین قهرمان در ساخت گیتار محسوب می‌شود. گیتار ساخت مانوئل رامیرز متعلق به آندرس سگوویا تولید سال ۱۹۱۳ و گیتار ساخت هرمان هاوزر تولید سال ۱۹۳۶ متعلق به جولین بریم از جمله الگوهای رومانیوس در ساختن ساز محسوب می‌شدند.
در میان نوازندگانی که با سازهای رومانیوس نواخته‌اند، جولین بریم چهره‌ای منحصر به فرد است چرا که در دورانی طولانی از نوازندگی‌اش با این گیتارها ضبط کرد و کنسرت داد.
منابع:
www.romanillos.org
www.guitarsalon.com
آخرین دیدگاهها