توصیه‌های دیوید راسل به گیتاریست‌ها (۴)
نوشته‌ی دیوید راسل
ترجمه‌ی بابک ولی‌پور
اسیر گیتارتان نشوید
اگر هنگام تمرین دچار کمبود هیجان و ابتکار هستید، سعی کنید از یک گیتار دیگر استفاده کنید. ساز متفاوتی را امانت بگیرید و برداشت‌های جدیدی را کشف کنید. هر گیتاری فضیلت‌های خودش را دارد و می‌تواند شما را در پیدا کردن رازهای جدیدی در قطعه‌ی موسیقی یاری کند.
من اغلب در تمرین‌ها برای حفظ علاقه‌ام، هر چند جلسه گیتارهایم را عوض می‌کنم و امکان‌های جدیدی را کشف می‌کنم.
مانند ماشین تحریر صدا ندهید
تمرینتان را جذاب کنید. برای پرهیز از صدا دهی مانند یک ماشین تحریر باید با خیال و رویا پردازی تمرین کنید. سعی کنید گام‌ها را به بخش‌هی کوچک تقسیم کنید و آن‌ها را با عبارت‌بندی‌های زیبا بنوازید. کرشندو (افزایش تدریجی صدا)، دیمینوئندو (کاهش تدریجی صدا)، آچلراندو (افزایش سرعت)، ریتارداندو (کاهش سرعت) و غیره را در نواختن آن‌ها به کار بگیرید. آن‌ها را با زیبایی بخشی شنیدنی کنید.
همسایگان و خانواده‌تان از شما تشکر خواهند کرد.
با مترونومتان دوست باشید
در طول ساعات تمرین ما گاهی نیازمند انگیزه‌ی مضاعف هستیم تا ما را به پیش بَرد. “آقای مترو” (MetroMan) می‌تواند کمک بزرگی باشد. او همدمی خوب است، هیچ‌گاه گله نمی‌کند، همیشه سروقت است و رفتن را بدون در نظر گرفتن بد و خوبِ نوازندگیتان ادامه می‌دهد. او ممکن است بزرگترین هنرمند دور و بر نباشد اما گاهی بهترین دوست شما هیجان‌انگیزترین دوستتان نیست، بلکه قابل اعتمادترین‌شان است.
ostad mrci babate etelaatetun
برای ترجمه ممنون جناب ولی پور…