برخی اشتباهات مرسوم در یادگیری موسیقی
نوشتۀ بابک ولی‌پور
- بدون شناخت کافی از روند آموزش و نوازندگی خود را قضاوت می‌کنیم. مثلا فکر می‌کنیم آنطور که باید پیش نرفته‌ایم و اینطور نتیجه می‌گیریم که استعداد موسیقی نداریم!
- به خاطر یک اشتباه موسیقی را متوقف می‌کنیم و ترجیح می‌دهیم به جای ادامه آن خود را سرزنش کنیم.
- به جای لذت بردن از موسیقی، چه در اجرای خود و چه در اجرای دیگران نگران یا به دنبال اشتباه هستیم.
- با مشاهده نقص‌هایمان در نوازندگی ناراحت می‌شویم و از آنها برداشتی سراسر منفی می‌کنیم. گویا باور نداریم امکان رشد و یادگیری داریم و لذت برطرف کردن مشکل را نادیده می‌گیریم.
- کمتر با دقت به اجرای خود در تمرین گوش می‌دهیم.
- باور نداریم که موسیقی قرار است ما و سبک زندگی‌مان را تغییر دهد.
- به دنبال تغییرات بزرگ در زمان کم هستیم.
- نتایج نوازندگی را تنها در آنچه می‌شنویم می‌جوییم؛ غافل از آنکه آثار ذهنی و روحی آن گاهی ارزشمندتر از کیفیت اجرایی ماست.
- تکرار را به تمرین خلاقانه ترجیح می‌دهیم.
- رقابت را بر همکاری ترجیح می‌دهیم.
- در انتخاب معلم دقت کافی نداریم. نزدیکی آموزشگاه به سکونتگاه خود را مهمتر از کیفیت آموزش آن می‌دانیم؛ یا کمتر بودن شهریه را یک امتیاز تلقی می‌کنیم. دانش و توانایی‌های موسیقایی معلم را مهمتر از ادب و شخصیت او می‌دانیم.
- از مرور آنچه پیشتر آموخته‌ایم غافل می‌شویم. به غلط گمان می‌کنیم درس‌های قبل پایان یافته‌اند، در حالی که در موسیقی پایان نداریم و درگاه رشد و بهبود همواره باز است.
بابک ولی‌پور
آخرین دیدگاهها