لئو بروور به روایت Naxos

ترجمه‌ی بابک ولی‌پور

لئو بروور مزکوئیدا[۱] آهنگساز، گیتاریست و رهبر ارکستر کوبایی در سال ۱۹۳۹ در هاوانا در یک خانواده‌ی اهل موسیقی چشم به جهان گشود. او اولین درسهای موسیقی را نزد پدرش، «خوان بروور»[۲] و عمه‌اش «کاریداد مزکوئیدا» فراگرفت. در همان دوران دایی بزرگش، «ارنستو لکونا»[۳] در مقام آهنگساز و پیانیست شهرت فراوانی داشت. درسهای گیتار را در سال ۱۹۵۳ با «ایزاک نیکولا»[۴] آغاز کرد. نیکولا موسس مکتب نوین  نوازندگی گیتار در کشور کوبا محسوب می‌شود. بروور دو سال پس از آغاز درسهایش با نیکولا به صورت شخصی یادگیری آهنگسازی را شروع کرد.

لئو بروور

سال ۱۹۵۹ برای بروور مصادف شد با دریافت بورس تحصیلی به منظور مطالعات تکمیلی در دانشگاه هارتفورد آمریکا و نیز آهنگسازی در مدرسه موسیقی جولیارد نیویورک، جایی که او نزد وینسنت پرسیکتی[۵]، استفن ولپ[۶]، ایزادر پرید[۷]، جی دیه‌منته[۸] و ژوزف ایادون[۹] مشغول به تحصیل شد. در سال ۱۹۶۰ او به عنوان مدیر انستیتو هنر و سینمای کوبا منصوب شد. در این جایگاه بروور موسیقی فیلمهای متعددی را در داخل و خارج از کوبا ساخت. از این زمان به بعد او در موسیقی آوانگارد کوبا از طریق خدمت در مقام مشاور رادیو هابانا و تدریس در کنسرواتوار ملی و گاه دانشگاه‌های خارج سهیم بود. او مسابقه و فستیوال گیتار کوبا که هر دو سال یکبار برگزار می‌شود را تاسیس کرد و تا سال ۱۹۸۱ مدیر ارکستر ملی کوبا بود. اشتغال به رهبری ارکستر بروور را راهی کشورهای متعددی کرد.

بشنویم اثری به نام Ojos_brujos از ساخته‌های بروور را با اجرای مانوئل باروئکو

 

 

برای بروور در کسوت آهنگساز می‌توان قائل به سه دوره‌ی رشد شد. اولین دوره از ۱۹۵۴ آغاز می‌شود که در آن برور به جستجو در منابع گیتار مشغول می‌شود و آثاری خلق می‌کند که حاصل جمع فرمهای سنتی کلاسیک و الهاماتی از موسیقی کوبایی است. در دهه‌ی ۱۹۶۰ پس از انقاب کوبا در فستیوال پاییزه‌ی ورشو شرکت کرده و با آثار آهنگسازان آوانگارد نظیر «پندرسکی» و «بوسوتی» آشنا می‌شود و از آنها و دیگر آهنگسازانی که کوبا را از بیرون می‌بینند در جهت سبکی بسیار شخصی تاثیر می‌پذیرد؛ سبکی که استفاده از تکنیکهای مدرن مختلف نظیر عناصر پست سریالیسم و موسیقی تصادفی را شامل می‌شود.

اواخر دهه ۱۹۷۰ مصادف است با سومین دوره که بروور خودش آن را رومانتیسم افراطی[۱۰] می‌نامد؛ بازگشت به ریشه‌های آفریقاـ کوبایی همراه با عناصر تکنیکی سنتی و مینیمالیسم. علاوه بر موسیقی فیلم‌های متعدد، او آثاری برای ارکستر نیز نوشته است که شامل کنسرتوهایی برای گیتار، فلوت و ویولون است. همچنین آثاری برای ارکستر مجلسی نیز خلق کرده است که در اغلب آنها گیتار حضور دارد. بسیاری از ساخته‌های او برای گیتار شهرتی جهانی دارند و در رپرتوار جاری گیتار جایگاهی محکم پیدا کرده‌اند و توسط گیتاریستها در سرتاسر جهان اجرا و ضبط شده‌اند.

 

 

منبع: وبسایتNaxos

[1] Leo Brouwer Mezquida

[2] Juan Brouwer

[3] Ernesto Lecuona

[4] Isaac Nicola

[5] Vincent Persichetti

[6] Stefan Wolpe

[7] Isadore Preed

[8] J. Diemente

[9] Joseph Iadone

[10] hyperromanticism

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *